"If not us, then who? And if not now, when?"

(Με αφορμή το σημερινό op/ed της Καθημερινής που συνιστά «ρεαλισμό» στην κυβερνητική πολιτική)

Σε μια χώρα γίνονται εκλογές και ο λαός με μεγάλη διαφορά αποφασίζει υπέρ ενός προγράμματος και συγκεκρίμενων μεταρρυθμίσεων. Η νέα κυβέρνηση αφού έχει ξοδέψει δύο χρόνια «ψάχνοντας», όταν έρχεται η ώρα να κάνει συγκεκριμένες αλλαγές και να καταθέσει νομοσχέδια, αποφασίζει να μπει σε διάλογο με τις συγκεκριμένες ομάδες-κάστες των οποίων τα συμφέροντα μπορεί να θιγούν προς όφελος όλης της κοινωνίας. Τότε, οι τραμπούκοι της αριστεράς και λοιποί οπαδοί της 17 Νοέμβρη αναθαρρούν, αρχίζουν και τα σπάνε όλα και τελικά (όπως θα περιμέναμε σε μια ευνομούμενη κοινωνία) επιβραβεύονται για την στάση τους: η κυβέρνηση αποφασίζει να υπαναχωρήσει και να μεταθέσει τις κρίσιμες μεταρρυθμίσεις για το μέλλον, ίσως για την επόμενη τετραετία, όταν θα έχει μικρότερη πλειοψηφία...

Μετά από μια τέτοια εξέλιξη δε μπορεί παρά να αναρωτηθεί κανείς ποιό είναι το νόημα των εκλογών σε αυτήν την χώρα και ποιές ακριβώς συνθήκες περιμένει ο πρωθυπουργός για να κάνει τις μεταρρυθμίσεις που υποσχέθηκε.

Ο Ρήγκαν σε ένα λόγο του το 1981, πριν αρχίσει το δύσκολο έργο των μεταρρυθμίσεων που ο αμερικάνικος λαός τον είχε εξουσιοδοτήσει να εφαρμόσει, είχε πει:
"Our administration, and I think the American people, have the resolve to do what we know is right and what we know must be done. And make no mistake -- we will. But for those in and out of government so quick to carp and complain, so ready to retreat even before the program has begun, I have just two questions: If not us, then who? And if not now, when?"

Ο Ρήγκαν με τις νεοφιλελεύθερες αλλαγές που έκανε έβαλε την αμερικάνικη οικονομία πάλι σε τροχιά μεγάλης ανάπτυξης και κέρδισε τον Ψυχρό Πόλεμο. Τώρα, θεωρείται ο πιο επιτυχημένος μεταπολεμικός πρόεδρος των Η.Π.Α. Δεν γράφει κανείς ιστορία χωρίς αποφασιστικότητα...