Γίναμε Ιρλανδία!

2001: Ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης δηλώνει: "Δεν θα γίνουμε Ιρλανδία!". H Ιρλανδία με την απελευθέρωση της αγοράς της στα 90s είχε πιάσει ψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης με μέση ετήσια αύξηση του ΑΕΠ κοντά στο 9% . Για κάποιο λόγο αυτή η Ιρλανδία δεν άρεσε στον Κ. Σημίτη και η Ελλάδα παρέμεινε στους χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης τροφοδοτούμενους σε μέγαλο βαθμό από τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις.

2009: Η Ιρλανδία με την απελευθερωμένη αγορά και την υψηλή ανάπτυξη έχει και μεγαλύτερη έκθεση (high beta) στην παγκόσμια οικονομία. Αφού διπλασίασε το ΑΕΠ της σε λιγότερο από μία δεκαετία, η Ιρλανδία περνάει μία μεγάλη, αλλά μάλλον σύντομη, κρίση. Ο μεγαλύτερος επενδυτικός κίνδυνος φαίνεται και στο 10-ετές ιρλανδικό government bond που έχει 4.686% rate (1). Για σύγκριση, η Γερμανία έχει 3.244%.

Από την άλλη, η Ελλάδα που ποτέ δεν απελευθέρωσε τις αγορές της όπως η Ιρλανδία, τουλάχιστον τώρα πρέπει να έχει περισσότερη ασφάλεια, σωστά; Λάθος. Το ελληνικό government bond έχει από τα υψηλότερα rates στο Eurozone, i.e. 4.469%. Δηλαδή, είμαστε Ιρλανδία, αλλά μόνο στις στραβές και στο downside. Ίδιο ρίσκο, χαμηλότερη απόδοση. Μάλιστα.

Παρεπιπτόντως, ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο στην Καθημερινή για την κατάσταση των δημοσιονομικών μας, εδώ.

(1) Για το data point από το Bloomberg ευχαριστώ τον φίλο Elef Haim Mordehai

Αποτυχημένος τεμπέλης

Ξεκίνησε έχοντας ένα όνομα που του δίνει head-start στον πολιτικό στίβο. Είναι ευφυής, δεν έχει προβλήματα τύπου «W.» Έχει την οικονομική άνεση και την πολυτέλεια να μην χρείαζεται να δουλέψει για βιοποριστικούς λόγους. Οποιοσδήποτε αξιοπρεπής έλληνας με αυτά τα εφόδια και με σεβασμό στην ιστορία της χώρας του, στην οικογένεια του και στον εαυτό του, θα έβαζε τον πήχυ ψηλά. Ακαδημαϊκά, θα κοίταζε να πάει να σπουδάσει κάτι challenging σε ένα top πανεπιστήμιο. Επαγγελματικά, θα πίεζε τον εαυτό του να δουλέψει και να καταξιωθεί σε top εταιρίες στο εξωτερικό ή και στο εσωτερικό ώστε να αποκτήσει ικανότητες που θα μπορέσει να χρησιμοποιήσει μετά για να διοικήσει την χώρα. Τι έκανε ο Κ. Καραμανλής; Πήγε σε ένα καλό, αλλά second tier σχολείο στις ΗΠΑ να σπουδάσει, εμ, ιστορία. Μετά γύρισε πίσω, κάνοντας, εμ, τίποτα. Σχεδόν τίποτα δηλαδή, γιατί εξελέγη και στην ΟΝΝΕΔ...

Τέλως πάντων αυτόν τον άνθρωπο, τον εμπιστεύεται το κόμμα του και η κοινωνία και χωρίς πολλά-πολλά, τον βάζει σε νεαρή ηλικία στο ανώτατο εκτελεστικό αξίωμα, το προωθυπουργικό. Στο κάτω-κάτω, έχει σπουδάσει στις ΗΠΑ, γεγονός που του έχει δώσει έκθεση σε ένα διαφορετικό σύστημα και σε σύγχρονες φιλελεύθερες ιδέες. Όταν εκλέγεται, το κλίμα είναι ευνοϊκό: η αντιπολίτευση παραπαίει με έναν μη-χαρισματικό ηγέτη, ο λαός επιζητά μεταρρυθμίσεις και η κυβέρνηση έχει μεγάλη κοινοβουλευτική αυτοδυναμία. Και τι κάνει; τίποτα. Ωραία λόγια για σεμνότητες, δηλώσεις για την ανάγκη τομών, αλλά στην πράξη, ΤΙΠΟΤΑ. Και μετά από τρία χρόνια, ζητά επανεκλογή από τον λαό γιατι η οικονομία είναι σε κρίσιμη κατάσταση και πρέπει να πάρει έγκριση από τον λαό για μεταρρυθμίσεις. Την παίρνει την έγκριση. Και τι κάνει; ΤΙΠΟΤΑ. Οι κρατικές δαπάνες αυξάνονται με ρυθμούς Ανδρέα, η ακροαριστερά αλωνίζει, και ο πρωθυπουργός δηλώνει κουρασμένος. Και μετά από δύο χρόνια ζητάει πάλι εκλογές, γιατι η οικονομία έιναι σε κρίσιμη κατάσταση και πρέπει να πάρει έγκριση από τον λαό για μεταρρυθμίσεις.

Προσωπικά δεν έχω ξαναδεί περισσότερο αποτυχημένο τεμπέλη. Ντροπή για την οικογένεια του και το κόμμα του. Κρίμα για την Ελλάδα.