Περί μύθων

Τελικά «Το Βήμα» φαίνεται να συναγωνίζεται τον «Ριζοσπάστη» σε ότι πιο αντιδραστικό κυκλοφορεί στην Ελλάδα. Στο κυριακάτικο φύλλο της 7ης Μαΐου, διάβασα το άρθρο με τον μετριοπαθή τίτλο «Ο μύθος των ιδιωτικών πανεπιστημίων». Ο κος Δ. Τζιόβας, καθηγητής Νεοελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Birmingham της Αγγλίας (sic), ήταν εκεί, έτοιμος να καταρρίψει τον μύθο της ιδιωτικής παιδείας και να μας απαλλάξει από την μαζική παράνοιά μας. Τρέμε Milton Freedman…

Η βασική ιδέα στο άρθρο δεν είναι οτι η ιδιωτική παιδεια θα βλάψει τον τόπο, αλλά ότι τα προσδοκώμενα οφέλη ίσως να μην είναι τόσο σημαντικά.
Το πρώτο επιχείρημα είναι οτι στην ελληνική κοινωνία δεν υπάρχει αρκετή αξιολόγηση, σαν αξία και σαν σύστημα –άρα δεν πρέπει να δοκιμάσουμε την ιδιωτική παιδεία γιατί δεν θα πιάσει τις μέγιστες προσδοκίες και μπορεί και να μας χαλάσει και τα πατροπαράδοτα έθιμα με την εισαγωγή αξιολόγησης μη βασιζόμενη στο κράτος.
Το δεύτερο επιχείρημα είναι ότι επειδή στην Ελλάδα υπάρχει κεντρική χρηματοδότηση στην έρευνα, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια δεν θα μπορέσουν ποτέ να ευδοκιμήσουν και ως παράδειγμα αναφέρεται η Αγγλία (το London Business School βρίσκεται σε άλλη χώρα μάλλον).
Μετά αναφέρεται ότι η αμερικάνικη οικονομία είναι η ισχυρότερη του κόσμου (γιατί άραγε;) ενώ εμείς η Ψωροκώσταινα δεν έχουμε μία και δεν θα πρέπει λοιπόν να προσπαθήσουμε να βελτιωθούμε με τέτοιες επικίνδυνες ιδέες.
Προς το τέλος υπάρχουν κάποιες νύξεις για συνεννόηση με την Κύπρο (;;;) και καταληγει ο κος Τζιόβας με το λογικότατο συμπέρασμα (ποιητική αδεία μάλλον): «Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα υποβαθμίσουν παρά θα βελτιώσουν την ανώτατη εκπαίδευση στην Ελλάδα και ας διδαχθούμε κάποτε και από την πείρα άλλων χωρών, που έχουν λύσει προ πολλού ανάλογα προβλήματα.»

Για κάποιον που ζει στον πλανήτη Γη και συνεπώς ξέρει ότι τα καλύτερα πανεπιστήμια είναι κυρίως ιδιωτικά, είναι εύκολο να καταρρίψει όλα τα παραπάνω «επιχειρήματα». Πολύ περισσότερο ενδιαφέρον όμως έχει να αναλύσει κανείς τους ανθρώπους που τα υποστηρίζουν. Η οικονομία μας σέρνεται σχεδόν σε όλους τους δείκτες ανταγωνιστικότητας, πάσχουμε απο έλλειψη μεταρρυθμίσεων, σαν έθνος έχουμε φοβερό πρόβλημα braindrain, και αυτοί οι άνθρωποι κόπτονται μην τυχόν και χάσει το κράτος το μονωπόλιο στην παιδεία. Γιατί όμως;

Προσπάθησα να φτιάξω μια λίστα με πιθανούς λόγους και κίνητρα για τον συγκεκριμένο αρθρογράφο:
-έλλειψη οικονομικής-business παιδείας (φιλόλογος γαρ)
-προσωπική σύνδεση με βολεμένους ακαδημαϊκούς
-επιθυμία να αρθρογραφήσει στο κρατικιστικό «Το Βημα»
-περιορισμένες αναλυτικές ικανότητες

Δεν έχω καταλήξει ακόμα ποιός απο τους παραπάνω λόγους είναι o χειρότερος.